Ons omschakelingsproces naar volhoudbare en biologische regeneratieve landbouw startte in het voorjaar van 2018. Op één van de eerste Voedselfamilies Zuid-Holland bijeenkomsten die BI-JOVIRA eigenaar Cornelis Mosselman toentertijd bezocht, sprak hij hoog in een imposant flatgebouw aan de Rotterdamse haven: ‘We gaan het gewoon doen.’ Niet wetende wat dit inhield.
Gerealiseerd 2018-2021
Cornelis hield echter woord: hij is het gewoon gaan doen (en vanaf 2020 met hulp van zijn team). Hieronder vindt u in vogelvlucht het verloop van dit omschakelingsproces.
2018:
2019:
2020:
2021:
2022/2023:
Onze bevindingen
Als eigenaar Cornelis Mosselman reflecterend terugkijkt op de omschakeljaren, overheerst de tevredenheid: ‘We hebben een rigoureuze transitie verricht, die in onze ogen nodig was om het bodemleven weer tot bloei te laten komen. Dit was een uitdaging, want de natuur is complex en soms grillig, maar ons vertrouwen in de God van het leven is niet beschaamd. Vooruitkijken blijven we soms best spannend vinden, maar in dit geval geldt: resultaten uit het verleden bieden vertrouwen voor de toekomst!’
Wanneer u elders op deze site de fraaie (drone)beelden van de prachtige, afwisselende en kleurrijke stroken in Ooltgensplaat ziet, begrijpt u volledig waarom Mosselman om wilde schakelen. Maar, deze omschakeling betrof niet alleen maar velden vol mooie, bloeiende bloemen en groeiende groenten. ‘We wisten vooraf dat de omschakeling gepaard zou gaan met leergeld en hoge ontwikkelingskosten. Met momenten was dit best lastig en frustrerend. Toch accepteerden we deze kosten, omdat het ons niet alleen om BI-JOVIRA gaat, we koesteren namelijk een warm hart voor de transitie die de Nederlandse landbouw in onze ogen zal moeten maken. We geloven dat onze zoektocht van een veel groter belang is, dan louter ons eigen belang.’
Naast het kostenaspect moesten Mosselman en zijn team ook voortdurend het wiel uitvinden. ‘Vrijwel niets in onze manier van werken bleef na de omschakeling hetzelfde. Veel zaken hebben we moeten leren en we moesten onszelf nieuwe vaardigheden eigen maken, zoals het verbouwen via stroken (strokenteelt). Nog maar heel weinig boeren werkten in 2018 via strokenteelt, het veranderde onze werkwijze volledig en het vereiste veel kennis om het goed te doen. Gelukkig groeide in de loop van de tijd ons zelfvertrouwen. Praktisch gezien gingen de dingen beter, maar bovenal ontbolsterde de natuur prachtig en functioneerde beter dan ooit tevoren. Zo hadden we in 2021 een topopbrengst bij de pompoenen, terwijl veel collega-landbouwers toen juist een zeer matige opbrengst hadden vanwege het vochtige groeiseizoen - onze bodem en pompoenen bleken weerbaarder. Al met al hebben we geleerd om zo min mogelijk in te grijpen in de natuur. Hierbij zoeken we steeds vaker de grens op.’